Bezpieczne i wygodne – takie powinno być buty noszone w pracy, niezależnie od jej rodzaju. Istnieją jednak takie branże i zawody, w których należy sposób szczególny o to zadbać. Może być też tak, że pracodawca jest zobligowany do zapewnienia pracownikom obuwia roboczego. Dlatego warto wiedzieć, co kryje się pod tym pojęciem.
Obuwie robocze – rodzaje
To, co w języku potocznym określane jest jako obuwie robocze, w świetle norm i przepisów prawa pracy oraz bhp można podzielić na dwie zasadnicze grupy. Pierwsza to obuwie robocze stosowane w zakładach pracy ze względu na ryzyko zniszczenia lub zabrudzenia prywatnego obuwia pracowników. Zdarza też, że konieczność zakładania obuwia roboczego podyktowana jest specyfiką danego miejsca pracy. Obuwie robocze w tym znaczeniu nie są jednak w żaden sposób obuwiem specjalistycznym i nie musi spełniać wymogów innych niż te, które ustanowi sam pracodawca.
Do drugiej grupy butów określanych potocznie jako obuwie robocze zaliczamy tzw. obuwie ochronne (to określenie obowiązujące w przepisach związanych z bhp) które powinno spełniać ściśle sprecyzowane wymagania. Celem takiego obuwia jest przede wszystkim ochrona stóp i nóg przed różnego rodzaju niesprzyjającymi warunkami i zagrożeniami, z jakimi pracownik może mieć do czynienia w miejscu pracy. Mowa tu m.in. o urazach mechanicznych (np. wtedy, gdy coś może spaść na stopę), chemicznych (obuwie noszone w zakładach produkcyjnych stosujących chemikalia), oparzeniach czy ryzyku związanym np. z działaniem zimna lub wilgoci. Nie oznacza to, że zwykłe obuwie robocze nie może być jednocześnie obuwiem ochronnym.
Rodzaje obuwia ochronnego
Obuwie robocze spełniające jednocześnie kryteria obuwia ochronnego można podzielić biorąc pod uwagę różne kryteria. Jednym z nich jest fason (mówimy wtedy m.in. o półbutach, trzewikach czy półbutach do kolan). Wyróżniamy też różne rodzaje obuwia roboczego (ochronnego) biorąc pod uwagę jego przeznaczenie. Na podstawie tego kryterium można wyróżnić np. buty chroniące przed porażeniem prądem, buty przed chemikaliami czy przed urazami mechanicznymi.
Trzecim ważnym czynnikiem jest poziom zagrożeń przed którymi mają nas chronić buty robocze. Na tej podstawie obuwie robocze (w znaczeniu obuwia ochronnego) możemy podzielić na:
- obuwie bezpieczne oznaczane literą S (safety) i spełniające wymogi normy PN-EN ISO 20345:2011,
- obuwie ochronne P (protective); w tym przypadku wymagania, jakie muszą spełniać określa norma PN-EN ISO 20346.
- obuwie zawodowe oznaczane literą O (occupational); wymagania w stosunku do tych butów zapisane są w normie PN-EN ISO 20347; dla określenia tego rodzaju obuwia czasem używa się też nazwy „obuwie robocze”.